دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
از میز و از ریاست افزون مکش تو پا را
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
چون قایق تو بشکست تمرین نما شنا را
ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
باید به دیگری داد پست و مقام جا را
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
باشند چو لنگ حمام این میزها شما را
ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
تا پشت میز هستی بنگر تو بینوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
چون که فناست گیتی،یادی نما خدا را
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
آنکه نکوست نامش نشنیده ناسزا را
آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
می خورد و مست می کرد ، مشروب و هم غذا را
هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
گر میل پول داری در خرج کن مدارا
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
چون رشوه می ستانی بینی تو صد بلا را
آیینه سکندر جام می است بنگر
آیینه را تو مشکن، بشکن «منی» و «ما» را
خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
عمر دراز خواهی اکرام کن گدا را
حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود
ثنا ز تن برون کن این جامه ریا را
